Bij TodayTomorrow stellen wij onszelf altijd een belangrijke vraag voordat we ja zeggen tegen een project: vinden wij dat het moet bestaan? Toegegeven, het is een simpele vraag maar onderschat de kracht niet van de innerlijke dialoog die daaruit volgt. Het daagt je uit na te denken waarom het zou moeten bestaan en roept automatisch vervolgvragen op. Welk probleem lossen we eigenlijk op? Wie ervaart die problemen? Bestaan er al oplossingen? Waarom werken die oplossingen wel of juist niet? Antwoorden op deze vragen, vormen een sterke overtuiging voor het bestaansrecht van je product.
Als je stilstaat bij de vraag of iets bestaansrecht heeft, zul je producten maken die beter aansluiten op echte behoeftes, die daarmee een betekenisvolle plek innemen in mensenlevens. Of je komt tot de conclusie dat het product geen bestaansrecht heeft. In het laatste geval is de uitkomst net zo waardevol als in het eerste geval. Niemand zit te wachten op nóg een biologisch afbreekbare verpakking voor een vervuilend product toch? Ook in het ontwerpvak geldt; minder produceren is beter voor de wereld.
Bovenstaand betoog klinkt misschien even idealistisch als banaal. Zo moet je het ook opvatten want naast de betekenis die het bestaansrecht heeft voor de wereld om je heen, gaat het net zo goed over het plezier in het maakproces. Dus naast het nut vinden in de toegevoegde waarde, is het net zo belangrijk om het nut van de designer te vinden in het maken. Digital designers zijn net zo goed ambachtsmensen als bijvoorbeeld meubelmakers.
Als digital designers zichzelf beschouwen als bestaansrecht-bewakers en hun vak beschouwen als een ambacht, dan kan het niet anders dan dat het digitale landschap er betekenisvoller en mooier op wordt.
Dus beste designers, laat jezelf net zo goed gelden in wat je wel maakt als wat je niet maakt.